" Klaun "

Błądzący "klaun" na wietrze
W czerwoną szatę odziany
Rozśmiesza, bawi i depcze
Serca i myśli oddane...


Gdybyś tak klaunie potrafił
Budować ducha tych ludzi
Gdybyś ich tylu nie zabił
I zła śpiącego nie budził...


Gdybyś przez świat szeroki
Rozsiewał miłość - nie zbrodnie
Byś miast ferować wyroki
Rozpalał Boga pochodnie...


Wtedy bym razem z Tobą
Mogła przemierzać świat w koło
Wtedy byś był mi ozdobą
Radosną- wesołą...


Tak jesteś bestią 
Wyjętą z apokalipsy,
Którą duchy podepczą...

" Bo Tak! "

Rysą na lustrze
Dla Ciebie zostałam,
Nie po drodze nam było
Na rozstaju szos,
Czy ja Ciebie naprawdę szukałam,
Czy tak po prostu chciał los...


       Bo tak stworzony jest człowiek,
       By błądzić szukając zmian
       Byle tylko nie zostać,
       Razem z sobą sam na sam...


Pustka nasycona myślami ,
Zamknięta w sześcianie słów..
Czy można bawić się słowami
Wyrzucać je i chwytać znów...

       Bo tak stworzony jest człowiek,

       By błądzić szukając zmian,

       Byle tylko nie zostać,

       Razem z sobą sam na sam...

Czy kiedyś potrafię jak Ty,

W rozbite lustro zamienić Twój śmiech

Rozsypać jak perły swe sny

A może po prostu to pech...

       Bo tak stworzony jest człowiek,

       By błądzić szukając zmian,

       Byle tylko nie zostać,

       Razem z sobą sam na sam...